Poppenspel stage maart 2010

Voor de stage in maart was er een verplichte activiteit vanuit het DLO. We moesten een wit poppenspel spelen voor de jongste kleuters. Dit wil zeggen dat de KO gezien wordt tijdens het spel en zich niet ergens achter verstopt.
Aangezien ik samen met een medestudent op dezelfde stageschool zat, hadden we beslist ons poppenspel samen te doen voor de twee kleuterklasjes.
We gingen het boekje 'Dag Jules, het huis van Jules' naspelen met ook Jules, de klaspop, als personage.



We hadden de turnzaal ter beschikking en vonden dit de ideale plaats om het poppenspel te doen.
De kleuters zaten in rijtjes op de matten en we begonnen ons poppenspel.
Tijdens de 'voorstelling' merkten we wel dat de kleuters soms afgeleid waren en precies niet helemaal snapten wat er allemaal aan het gebeuren was.
Nadien hebben we via de feedback van onze juffen gehoord dat het echt niet zo goed was.
We kregen een tweede kans om het goed te maken voor onszelf. Op vrijdag mochten we, met vele tips, het poppenspel herspelen om voor onszelf het verschil te voelen en in te zien wat we de dag ervoor hadden fout gedaan.

Donderdagavond hebben we het script herschreven, veel meer attributen in het spel gebracht, gebrainstormd, muziek toegevoegd en geoefend.
Op vrijdag konden we dan opnieuw proberen.



De kleuters lachten, keken vol spanning en heel aandachtig toe! Wij speelden vol overtuiging en zin en enthousiasme ons poppenspel en genoten van het goede verloop.



Ik ben heel blij dat we een tweede kans hebben gekregen om voor onszelf aan te voelen wat juist zat en wat fout zat, wat goed spelen is en om te leren, te ervaren wat de kleuters aantrekt bij zo'n activiteit.

Ik heb ingezien dat de originele versie veel te eenzijdig was. Dat maakt het saai voor kleuters.
De tweede keer was er muziek, veel meer expressie, beweging en betrokkenheid van de kleuters.

Na de tweede kans sta ik wel heel hard open voor activiteiten als deze en ik ga niet twijfelen om dat later nog te doen!

Tussendoortjeskoffer

Voor de week stage in maart (8-12 maart), moesten we een tussendoortjeskoffer voorzien.
Er werd ons vanuit de opleiding geadviseerd deze te gebruiken wanneer de kleuters onrustig waren of wanneer je een momentje tussendoor vrij had om even rustig met hen in de kring te zitten en iets te doen.
In deze tof aangeklede koffer zitten verschillende fiches met bijhorende materialen.
De fiches gaan omtrent tussendoortjes van beweging, muziek en taal.
De KO kan een fiche kiezen op een moment dat de kleuters te wild zijn of rustig in de kring zitten. Ook de kleuters kunnen een fiche kiezen wanneer zij nood hebben aan beweging, taal of muziek.

Op donderdag 4 maart mochten we deze koffer al eens uittesten op oriëntatiestage in de voormiddag.
Ik had hier vrij veel stress voor omdat ik niet zeker was hoe de kleuters hierop zouden reageren.
Ze hadden nog nooit tussendoortjes gedaan onder die vorm (de koffer) en ik hoopte dat ze het leuk zouden vinden.
De kleuters reageerden heel positief op het materiaal en op de versjes, liedjes en bewegingen.
Ik was heel blij om te zien dat zelfs de jongste kleuters zo aandachtig kunnen genieten van een liedje dat ondersteund wordt met materialen. Ik heb 'Hansje pansje kevertje' zeker vier keer achter elkaar moeten zingen en uitbeelden en dan vroegen de kleuters om het nog eens te doen, maar toen heb ik iets nieuws geïntroduceerd van tussendoortje.
Ik vond het heel fijn om te zien dat de kleuters heel veel hadden aan het visuele materiaal. Ze reageerden ook duidelijk positiever wanneer ik enthousiaster was.
Ik heb deze tussendoortjeskoffer gedurende mijn stageweek nog dagelijks gebruikt.
Het was heel nuttig en duidelijk nodig om deze genoeg te gebruiken. De kleuters wisten na één dag ook al wat er ging gebeuren wanneer ik met de koffer schudde.

Zo zie je maar dat wanneer je een beetje meer tijd en moeite in je materialen en uitwerking stopt, de kleuters hier veel meer aan hebben.
Ik ben heel blij dat ik nu zo'n koffer heb en ik ga deze zeker nog veel gebruiken!

STIP - kleutertoneel

Op zondag 13 december ben ik naar de voorstelling van Stip gaan kijken.
Zonder enige achtergrondinformatie ben ik hier naartoe gegaan.
Nochtans was de keuze van de voorstelling niet lukraak gekozen.
Ik ken namelijk de twee jongens die het 'gemaakt hebben'.
Michel Verkinderen zorgde voor de scenografie, terwijl Philippe Verkinderen voor de regie en het verhaal instond.
Het werd mij aangeraden om deze voorstelling bij te wonen en dat heb ik dan ook gedaan.
De zaal zat vol kinderen met ouders en ik voelde een hele toffe, ontspannen sfeer aan.

Het licht ging uit, de show kon beginnen!
Op het podium komt een jongen met een bloempot vast. Hij speelt er wat mee en gaat dan slapen. Het gordijn gaat dicht en het wordt donker. Het wordt terug licht en het gordijn gaat terug open. Op het podium is een stip, heel klein. De jongen is bang en durft hier niet goed bij in de buurt te komen.
Hij overwint na een tijdje zijn angst en interageert met de stip. Deze geeft hem dingen, er gaan namelijk schuifjes open en daar zitten dingen in. De stip groeit en de bloempot ook.
De jongen vraagt elke keer opnieuw dingen van de stip en wordt heel ongeduldig of lastig als hij niet onmiddellijk iets krijgt.
Hij blijft vragen en vragen tot de stip niets meer kan geven.
De gordijnen gaan dicht. Wanneer ze terug opengaan, is de stip terug heel klein. De jongen beseft wat hij heeft gedaan en probeert de schade te beperken. Maar er is geen weg terug. De stip verdwijnt en de jongen gaat van het toneel.

"Plots is hij daar, zomaar uit het niets, een stip.
Een stip die geeft, aan een jongen die krijgt.
De jongen wil meer en meer.
Stip geeft en geeft, tot stip stopt met geven.
Wat nu?"
Bron: http://www.30cc.be/programma/bink/stip/index.jsp

Ik ben supertevreden over het toneelstuk. Het was een hele mooie voorstelling die perfect op niveau van kleuters was. Er werd niet veel gezegd in het stuk, alles werd visueel duidelijk gemaakt. De kleuters in de zaal waren heel enthousiast en lachten mee.
Ook de moraal van het verhaal was mooi en begrijpelijk voor de kleuters. Ik hoorde nadien kleuters tegen hun ouders vertellen dat de jongen niet zo veel had moeten vragen, dan was de stip zijn vriend gebleven. Ik waas echt onder de indruk van de reacties van de kleuters.
Dat een toneelstuk zo'n indruk op hen kan laten.
Het was leuk om een stuk te zien met weinig woorden en veel beeld. Ik heb geleerd dat het beter is voor kleuters om alles visueel te maken en dat werd hier zeker ook gedaan.
Zo was het voor de jongsten zeker ook aangenaam om te volgen!
Ook werd er gebruik gemaakt van veel muziek tijdens het stuk. Hierdoor was de toon van de scène ook meteen duidelijk. Het was ook aangenaam dat bepaalde overgangen werden ondersteund door muziek, daardoor bleef je aandachtig en werd het stuk niet saai.

Stip is zeker een aanrader voor iedereen! Wanneer je de kans hebt om te gaan kijken, zeker doen!