Op zondag 13 december ben ik naar de voorstelling van Stip gaan kijken.
Zonder enige achtergrondinformatie ben ik hier naartoe gegaan.
Nochtans was de keuze van de voorstelling niet lukraak gekozen.
Ik ken namelijk de twee jongens die het 'gemaakt hebben'.
Michel Verkinderen zorgde voor de scenografie, terwijl Philippe Verkinderen voor de regie en het verhaal instond.
Het werd mij aangeraden om deze voorstelling bij te wonen en dat heb ik dan ook gedaan.
De zaal zat vol kinderen met ouders en ik voelde een hele toffe, ontspannen sfeer aan.
Het licht ging uit, de show kon beginnen!
Op het podium komt een jongen met een bloempot vast. Hij speelt er wat mee en gaat dan slapen. Het gordijn gaat dicht en het wordt donker. Het wordt terug licht en het gordijn gaat terug open. Op het podium is een stip, heel klein. De jongen is bang en durft hier niet goed bij in de buurt te komen.
Hij overwint na een tijdje zijn angst en interageert met de stip. Deze geeft hem dingen, er gaan namelijk schuifjes open en daar zitten dingen in. De stip groeit en de bloempot ook.
De jongen vraagt elke keer opnieuw dingen van de stip en wordt heel ongeduldig of lastig als hij niet onmiddellijk iets krijgt.
Hij blijft vragen en vragen tot de stip niets meer kan geven.
De gordijnen gaan dicht. Wanneer ze terug opengaan, is de stip terug heel klein. De jongen beseft wat hij heeft gedaan en probeert de schade te beperken. Maar er is geen weg terug. De stip verdwijnt en de jongen gaat van het toneel.
"Plots is hij daar, zomaar uit het niets, een stip.
Een stip die geeft, aan een jongen die krijgt.
De jongen wil meer en meer.
Stip geeft en geeft, tot stip stopt met geven.
Wat nu?"
Bron: http://www.30cc.be/programma/bink/stip/index.jsp
Ik ben supertevreden over het toneelstuk. Het was een hele mooie voorstelling die perfect op niveau van kleuters was. Er werd niet veel gezegd in het stuk, alles werd visueel duidelijk gemaakt. De kleuters in de zaal waren heel enthousiast en lachten mee.
Ook de moraal van het verhaal was mooi en begrijpelijk voor de kleuters. Ik hoorde nadien kleuters tegen hun ouders vertellen dat de jongen niet zo veel had moeten vragen, dan was de stip zijn vriend gebleven. Ik waas echt onder de indruk van de reacties van de kleuters.
Dat een toneelstuk zo'n indruk op hen kan laten.
Het was leuk om een stuk te zien met weinig woorden en veel beeld. Ik heb geleerd dat het beter is voor kleuters om alles visueel te maken en dat werd hier zeker ook gedaan.
Zo was het voor de jongsten zeker ook aangenaam om te volgen!
Ook werd er gebruik gemaakt van veel muziek tijdens het stuk. Hierdoor was de toon van de scène ook meteen duidelijk. Het was ook aangenaam dat bepaalde overgangen werden ondersteund door muziek, daardoor bleef je aandachtig en werd het stuk niet saai.
Stip is zeker een aanrader voor iedereen! Wanneer je de kans hebt om te gaan kijken, zeker doen!
maandag 22 maart 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten